Η
Κλωστή
Νέα
κυκλοφορία των 2L8!
Στο 4ο άλμπουμ τους οι 2L8
στήνουν ακόμη ένα ιδιαίτερο μουσικό έργο, ένα λαικό παραμύθι, πιστό στην βαθιά
παράδοση μυθοπλασίας, δραματουργίας των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτόν τον
τόπο, όπου τα παραμύθια μιλούν για τις ζωές, την καθημερινότητα, τα πάθη και
τις συμφορές. Χωρίς ποιητική διάθεση ή προσπάθεια ωραιοποίησης της
πραγματικότητας, σε punk, post-punk
ρυθμούς, αλλά πάντα με μία σύγχρονη ματιά. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο
"Η Κλωστή" αποτελεί ένα ντουκουμέντο της εποχής, μια καταγραφή του
σήμερα, από τους ίδιους τους 2L8 αλλά και όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από
τον δημόσιο λόγο. Πολλές από τις λέξεις που συνθέτουν τον δίσκο τις έχουν
δανειστεί από άρθρα, από κοινωνικά μέσα δικτύωσης, από συζητήσεις πρόσωπο με
πρόσωπο. Στην οδύνη/ηδονή ζητούν δημόσια τη βοήθεια του κοινού, να σταλούν φράσεις,
με τη φωνή του καθενός, συνθέτοντας τελικά κατά αυτόν τον τρόπο ένα χαοτικό
παζλ με 21 διαφορετικές φωνές που έφτασαν στον φάκελο εισερχόμενα ως
ανάγκη ελεύθερης και αυθόρμητης έκφρασης. Από το He&She, the nameless faces -
τα πρόσωπα χωρίς ονόματα, φτάνουμε σε ένα άλμπουμ με φωνές χωρίς ονόματα.
Θέλουμε να μιλήσουμε, έχουμε πράγματα να πούμε, αλλά οι φωνές μας πνίγονται,
δεν έχουμε βήμα. Εδώ το βήμα παραχωρείται, απλώνονται πανό, φωνάζονται
συνθήματα, ακούγονται κραυγές αγωνίας. Με την ίδια απόφαση, όπως διαμορφώθηκε
στο New Battles,
οι 2L8
παραδίδουν ένα έργο για την άρνηση, την αντίσταση, το τέλος της δουλείας, για
τις αξίες του ανθρωπισμού και την ελευθερία, αυτή τη φορά στην ελληνική γλώσσα.
Μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη φορά βρίσκουν τους φίλους τους στο πλευρό τους,
που χρηματοδοτούν μέσω του Indiegogo την κυκλοφορία της Κλωστής σε μορφή κόκκινου
βινυλίου καθώς και σε ειδική έκδοση Usb stick
που θα είναι σύντομα διαθέσιμα.
Μέχρι τότε κατεβάστε την Κλωστή με ελεύθερη
συνεισφορά στη σελίδα των 2L8 στο Bandcamp: http://2l8toolate.bandcamp.com/album/the-thread
Για
την Κλωστή...
Σε
έναν φανταστικό κόσμο, η κυβέρνηση
καταλύει το σύνταγμα, οι δικαστικές
αποφάσεις δεν γίνονται πράξη. Τα σώματα
ασφαλείας περιφρουρούν, επιβάλλουν την
ανομία.
Σε
έναν φανταστικό κόσμο μαύρο πέφτει στις
οθόνες. Παράσιτα καταλαμβάνουν τις
ραδιοφωνικές συχνότητες.
Σε
έναν φανταστικό κόσμο μια ναζιστική
συμμορία χρηματοδοτείται από το κεφάλαιο
και ανατέλλει σαν ένα νέο πολιτικό
ρεύμα.
Σε
έναν φανταστικό κόσμο στρατόπεδα
συγκέντρωσης φιλοξενούν ανθρώπους με
διαφορετικό χρώμα δέρμα.
Σε
αυτόν τον φανταστικό κόσμο "το
να είσαι ο εαυτός σου είναι παράνομο,
και το μόνο που μένει είναι να πολεμήσεις".
Σε
αυτόν τον φανταστικό κόσμο, οι ήρωες
μας εκπέμπουν για μια τελευταία φορά.
Χωρίς στόχο. Χωρίς ελπίδα. Χωρίς αυταπάτες
ανατροπής. Η νίκη και η ήττα δεν έχουν
πλέον σημασία. Η αντίσταση αυτοσκοπός.
Η καταγραφή μιας φωνής αντίστασης, για
την ιστορία. "Για
τις ιδέες που αργοπεθαίνουν στα σκοτάδια",
γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο "τις
κλωτσιές στους πεθαμένους".
Σε
αυτόν τον φανταστικό κόσμο,
προσκαλούν: "ελάτε Πιο
Κοντά",
και ας χαθούμε όλοι μαζί, για μια φορά "ας
φτιάξουμε μία νέα λέξη με ένα καινούριο
νόημα" και
ας σημάνει το τέλος μας."Αλλιώς
ας πούμε ότι δεν υπήρξαμε ποτέ".
Υπομένουν στην Οδύνη,
τις φωνές, η μία μετά την άλλη, οι λέξεις
τους χτυπούν ανελέητα, χάνονται στο
χάος ενός κόσμου στον οποίο όλοι μιλούν
ταυτόχρονα και κανείς δεν βρίσκει το
κουράγιο να ακούσει, να αφουγκραστεί.
Απαντούν μέσα από την δική τους Κόλαση,
σκαρφίζονται ένα νέο τρόπο, με ένα ωστικό
κύμα, θέλουν να ταρακουνήσουν, να
αναγκάσουν τις φωνές να σωπάσουν.
Παρακολουθούν από το Διάστημα, κυνικά,
καταγράφουν την απώλεια: "Αποχωριζόμαστε,
σπάμε ξανά και ξανά".
Γιατί εμείς είμαστε οι "νεο-εξόριστοι".
Οι αριθμοί ολοένα και αυξάνονται,
φτάνουν Στο
Άπειρο,
αλλά όταν "οι
σειρήνες αναγγέλλουν πόλεμο" ξαφνικά
προσγειώνονται σε έναν πραγματικό κόσμο
που δεν αναγνωρίζουν. Γιατί
απουσίαζαν. "Ήρθαμε
από το καλύτερο χθες, τι έγινε με το
αύριο;" πνίγονται,
οι λέξεις καίγονται μέσα στο στόμα τους.
Κυκλοφορούν σημαδεμένοι. Όλοι με την
ίδια Σκιά
στο Δέρμα σε
αέναη επανάληψη, "ανακαλύπτουν
τα ίδια, ξανά και ξανά".
Αρνούνται. Μηδενίζουν τα πάντα. Επιθυμούν
να επιστρέψουν στο αστρόπλοιο, "το
μόνο που θέλω είναι να ζήσω Για
Πάντα σε
κάποιο άλλο όνειρο, κάποια άλλη στιγμή.
Να κρυφτώ εκεί".
Αλλά "δεν
μπορείς να κρυφτείς, δεν μπορείς να
τρέξεις μακριά, είναι εδώ, είναι τώρα,
είναι παντού".
Δεν υπάρχει άμαχος πληθυσμός στον πόλεμο
της μνήμης. Μπορεί να ψελλίζουν "μισώ
τον αγώνα",
αλλά πολεμούν για το μόνο που έχει
μείνει. Για μία Κλωστή.
Έχουν περάσει 365
Νύχτες χωρίς Όνειρα πλέον,
και πριν ακόμη ξεκινήσουν, πριν το
καλωσορίσατε, γνωρίζουν το τέλος της
ιστορίας, γιατί στις "μαύρες
μέρες που ήρθαν, με μαύρες τις καρδιές
οι άντρες, κυνηγάνε όλη μέρα για όσα
έκανε ο πατέρας, για όσα είπε η μητέρα".
Και αυτοί οι άνδρες είναι που παρελαύνοντας
και ζητώντας αίμα θα βάλουν τέλος στην
τελευταία ελεύθερη φωνή. Και θα μείνει
μόνη η εκφωνήτρια, να ρωτάει: τι ακολουθεί;
Σε
μία κοινωνία που εξοικειώνεται με την
εικόνα της βίας ο φασισμός θα επικρατήσει.
Youtube links:
Διάστημα
Video clip / Ζωντανή ηχογράφηση: https://www.youtube.com/watch?v=_m7JTMhorK0
Διάστημα album version: https://www.youtube.com/watch?v=2f8W7Ye5Ln8
Στο
Άπειρο: https://www.youtube.com/watch?v=hzmBM_BSnu4
Σκιά
στο Δέρμα: https://www.youtube.com/watch?v=j2EVkwxyf5M
Για
Πάντα: https://www.youtube.com/watch?v=chzoqru5ACA
--
-----------------------------------------------------------------------------
2L8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου